Zmiana Perspektywy

Ja (jak i moi rodzice) po prostu kożystam z wolnego (zwłaszcza, że w tym semestrze nie mam zbyt wiele czasu). A że w sklepach sprzedają smaczne mazurki czy inne wielkanocne potrawy, to co stoi na przeszkodzie zjedzeniu tych (dość smacznych) tradycyjnych potraw (choć nie widzę powodu do tego by je święcić).

Osobiście nie powiedziałbym, że tradycja góruje nad zdrowym rozsądkiem. Nie jesteśmy żadnym muzułmańskim krajem gdzie matka musi zabić dziecko bo religia jej tak nakazuje. Nikt nam nie rozkazuje, aby święta przymusowo obchodzić i jest to decyzja każdej osoby z osobna. Co prawda mamy w dekalogu trzecie przykazanie “Pamiętaj, abyś dzień święty święcił", ale to jest raczej sugestia niż obowiązek. Tak samo czwarte przykazanie “Czcij ojca swego i matkę swoją” nie narzuca nam woli, a raczej wskazuje wzór postępowania. To że nie idziemy w nocy do rodziców by okładać ich krzesłem (lub coś w tym rodzaju) jest spowodowane religią do której należymy czy naszym własnym rozumowaniem? Raczej to drugie, chociaż jest to kwestia indywidualna.

Co do samych świąt i tradycji to za wiele nie ma sensu się rozpisywać. Nowych zwyczajów nie przybywa, a stare znikają w odmętach czasu. To co kiedyś było popularne powoli zamiera tak jak wszelkie wróżby i specjalne zwyczaje, ale to co już jest to w sumie szkoda marnować i odstawiać w zapomnienie. Jednym się po prostu nie chce w to bawić, a inni mają to w “głębokim” poważaniu. Jednak każdy ma jakieś miłe wspomnienia związane ze świętami i nie chciałby być (za jakieś 20-30 lat) traktowany jak jakiś szaman z dzikimi rytuałami.

Jeśli ktoś chce obchodzić święta to dlaczego nie miałby tego robić i przekazywać tego kolejnym pokoleniom? Jeśli kiedyś założę własną rodzinę to będę obchodził święta zgodnie z tradycją, a przynajmniej na tyle, ile będzie to miało sens. Zawsze to jakaś frajda do dzieciaków by dostawać “czekoladki na zająca", albo zostawiać but na noc by rano znaleźć w nich masę słodkości.

No tak, a co powiesz na pobudkę o 4 rano żeby zdążyć na dzisiejszą rezurekcję? Dodam, że w kościele nie byliśmy już chyba z 2 lata. I tak nagle mamie się zachciało mszy. Byłoby okej gdybyśmy jednak regularnie uczęszczali na msze tak jak kiedyś.

Właściwie wg mnie wiara, a kościół to dwie różne kwestie. Kościół to instytucja, miejsce w którym w mojej opinii dzieje się wiele rzeczy, które nie powinny mieć miejsca. To, w połączeniu ze zmuszaniem mnie przez rodziców do cotygodniowej obecności na mszy bardzo zniechęciło mnie do jakichkolwiek praktyk religijnych. Wolę - tak jak to ujęłaś- szukać własnej ścieżki.

A jeśli chodzi o moje przyszłe ’samodzielne’ święta to hmm.. Pewnie wyprawię śniadanie/wieczerzę, ale może zamiast ślepo kopiować tradycję spróbuję doczytać o tym więcej, widzieć w tym jakiś sens. Niby mówi się o symbolach w mediach itd, ale szczerze mówiąc nie zwracam na to zbytniej uwagi. Na pewno też spędzę czas z rodziną. To będzie chyba priorytet.

Moi rodzice są wierzący, więc u mnie w domu święta się obchodzi. Matka zapieprza dwa dni przy garach, piecze 5 placków, robi sałatki i inne pierdoły, bo ojciec sobie w dodatku życzy świętować imieniny w święta wielkanocne. Nienawidzę, kiedy jest tyle jedzenia, że tego nikt nie jest w stanie zjeść i je się to 2 tygodnie. Znaczy się oni jedzą, bo ja nie przepadam za cioteczkowo-imieninowymi sałateczkami.

Moje podejście do wiary… Obecnie nie wiem w co wierzę i czy wierzę. Mam to po prostu gdzieś. Do kościoła chodzę tylko jak jestem w domu, ze względu na rodziców - chociaż dzisiaj byłam na granicy wytrzymałości, lecz, hoho!, przypomniałam sobie, że ojciec dostał 8 win od szefa, i że muszę być grzeczna. v_v Tak, interesowny ze mnie człowiek.

W sumie nie wiem, co moi rodzice sobie myślą, bo dobrze wiedzą, że w Kraku nie chodzę do kościoła, ale jako że pochodzę z zadupia, i póki ludzie widzą, że pojawiam się w kościele to dobrze. Bo tragedia byłaby jakbym przestała chodzić, ojciec ze wstydu by się zapadł pod ziemię! Uwielbiam to wsiowe myślenie, haha. ((:

Czy w przyszłości planuję obchodzić święta? Nie sądzę. Będę leniuchowała całe wolne. Ewentualnie na jakimś dobrym obiedzie się skończy, ale żadnego zapierniczania i nerwów, bo trzeba gotować i sprzątać.

Na wstepie przepraszam za brak polskich znakow i chaotycznosc wypowiedzi jesli takowa wystapi: pisze z telefonu.

Troche zdziwilo mnie podejscie Twojej rodziny. Jestem przyzwyczajona do tego, ze pokolenie naszych rodzicow to ludzie wierzacy albo bojacy sie tego co ludzie powiedza, czyli wierzacy na pokaz. Powiem szczerze ze to nawet pozytywne, bo ida przez zycie tak jak sobie wymyslili a nie tak jak nakazuje otoczenie. Sama nie lubie swiat wszelkich poniewaz moi rodzice zawsze odstawiaja jakies nieprzyjemne sceny. Podejrzewam, ze im sie cos przestawia w glowach kiedy sa za dlugo razem w jednym domu. to jest wlasnie takie odstawianie swiat na pokaz, zamiast sie wyluzowac i posiedziec razem jest stres, rzucanie garami bo mama robi te wszystkie potrawy i “zagraca wszystkie stoly i blaty naczyniami". Tak wiec nieciekawie, zawsze przecekuje swieta i czekam byle tylko przeszly.

Jak bedzie u mnie?

Warto wspomniec, ze swieta wielkanocne, koszyczki, kroliczki, kurczaczki i inne symbole zostaly wymyslone aby zaskarbic sobie sympatie Pogan. Jak tu przekonac kogos do swojej wiary? ano podpasujmy cos do nich! dlatego mamy choinki, gadajace zwierzeta i sianko pod obrusem w wigilie. Powiem szczerze ze nawet lubie cala ta symbolike dlatego w przyszlosci zamierzam obchodzic swieta majac na uwadze te tradycje ale nie bede robila tego calego zarvcia a jedynie to co sobie wymysle. Spotkania z rodzina? ok, czemu nie. jesli bede miala dzieci to bede wychowywac je tak jak moja mama mnie. mimo ze jestem niewierzaca, bede im opowiadac o bogu, biblii ,swietach i pozwole by tak jak ja wszystko poznaly a potem zdecydowaly. Ciekawe jak tam ta wiara bedzie sie utrzymywac za 20 lat? teraz w kociele tylko stare baby a ja w swoim oytoczeniu nie mam NIKOGO wierzacego i praktykujacego.

każda niedziela jest pamiątką zmartwychwstania, wiec swietujemy ten fakt cały rok, ale wszystkie te wydarzenia jak ostatnia wieczerza, męka i ukrzyżowanie były ważnymi wydarzeniami na tyle, że trzeba było je upamiętnić. Ustalanie daty ma może i pogańskie korzenie, ale taka była taktyka kościoła przy nawracaniu, żeby zmieniać jak najmniej. Tak samo postępują obecnie misjonarze w krajach afrykańskich.

Może i przykazania były pierwonie dla żydów i do żydowskich świąt, ale czy podobnie nie jest z innymi zwyczajami? Wspominałaś, że wiele naszych zwyczajów opiera się na obrzędach pogańskich i zostały wchłonięte przez chrześcijaństwo. Tak samo jest właśnie w przypadku przekazań. Czy to zakonnica na religi czy też ksiądz w kościele, wszyscy rok w rok na równo przypominają, że zbliżają się świętata i że przykazania wspominają o ich świętości. Przynajmniej tak jest u mnie w parafi, ale to też zależy od konkretnej osoby.

Co do “szamana i dzikich rytuałów” to trzeba się wczytać to co napisałem przed tym zdaniem. Nie pamiętam o co dokładnie wtedy chodziło, ale jakieś 20 lat temu pojechaliśmy na święta do babci na wieś. Jako że wychowywałem się w mieście to zobaczyłem tam jak coś robiła i dopiero później od ojca dowiedziałem się, że “kiedyś tak się robiło". A teraz sobie wyobraź, że za jakieś 40-50 lat przyjeżdzają do ciebie dzieci (świąt nie obchodzą) z wnukami (żyją tylko z gier komputerowych). Jako, że podobają ci się pisanki to przynosisz im pudełko jaj, farby, pisaki i co tam jeszcze służy do malowania, a oni stoją jak wryci w ziemie i zastanawiają się czego ta baba od nich chce. Pisanki to dla ciebie nic niezwykłego, ale dla kogoś kto spotyka się z tym zwyczajem poraz pierwszy to mogą być jakieś “dzikie rytuały".